Bikini

In de Villa del Casale op Sicilië uit de 3^e eeuw n.C. vinden we mozaïeken met jonge sportieve meisjes in iets dat op een bikini lijkt. Het zou echter nog ruim zestien eeuwen duren totdat Louis Réard [*1899-†1984] de moderne bikini uitvindt. Op een zonnige julimiddag in 1946 in het mythische zwembad Molitor in Parijs vindt een schoonheidswedstrijd plaats. Réard laat de bekende danseres Micheline Bernardini twee voor die tijd minuscule lapjes stof dragen. Voor de naam heeft Réard zich laten inspireren door de actualiteit. Vier dagen eerder hebben de Amerikanen een proef gehouden met een kernbom in het atol Bikini, in de Grote Oceaan. Door het nieuwe kledingstuk bikini te noemen hoopt Réard net zo’n explosie in de modewereld teweeg te brengen. Zijn concurrent Jacques Heim [*1899-†1967] heeft een eveneens vernieuwend badpak gepresenteerd dat hij ‘Atome’ heeft genoemd.  De ‘Atome’ bestaat ook uit twee delen, maar het broekje heeft veel meer weg van een short en is dus minder aanstootgevend. Réard deponeert het woord bikini en schroomt niet om een rechtszaak aan te spannen als het woord gebruikt wordt voor een willekeurig tweedelig badpak. Er ontstaat een reclameoorlog tussen de twee. Als Heim een vliegtuig rond laat vliegen met de tekst ‘L’Atome, het kleinste badpak ter wereld’ antwoordt Réard met ‘De bikini, nog kleiner dan het kleinste badpak ter wereld’.

Vanaf het midden van de jaren ’50 begint de bikini echt populair te worden, geholpen door filmsterren zoals Brigitte Bardot en Ursula Andress. Maar in tegenstelling tot het integrale badpak onthult de bikini onder meer cellulitis en andere lijfelijke onvolkomenheden. Schoonheidssalons, schoonheidsproducten en zonnebanken varen er wel bij. De bikini wordt verboden aan de Franse Atlantische kust en in Italië en Spanje. In Duitse zwembaden blijft de bikini tot in de jaren zeventig verboden.